Ikona to obraz przedstawiający wyobrażenie Boga, Matki Bożej, aniołów, postacie świętych i ich życie czy też sceny biblijne. Pierwsze ikony powstawały w V-VI w. Sztuka ta rozwijała się w Bizancjum - średniowiecznym cesarstwie rzymskim ze stolicą w Konstantynopolu - aż do jego upadku w XV w. oraz na terenach objętych wpływami jego kultury: w Grecji, Serbii, na Bałkanach, we Włoszech oraz na Rusi.
W Polsce ikony powstawały głównie w XV i XVI w. na wschodnich terenach kraju.

Niektórzy łączą ikony z Rosją i dziedzictwem Kościoła Wschodniego. Początki powstania ikon to jednak czas kiedy Kościół nie był podzielony, a wręcz przeciwnie – mocno zjednoczony w walce z herezją. Ikony to dziedzictwo całego świata chrześcijańskiego.

Ikona to nie tylko obraz - przedmiot artystyczny,
ale i dzieło modlitwy i ukryta w obrazie Tajemnica Boga. Poprzez obcowanie z ikoną otwieramy się na świętość
i na drugiego człowieka. Poznajemy też bardziej siebie.
Twórca ikony to jedynie narzędzie w ręku Najwyższego, który obdarza go łaską i radością tworzenia poprzez natchnienie Ducha Świętego.

Obecnie ikony cieszą się coraz większym zainteresowaniem, głównie wśród ludzi poszukujących sensu, autorytetów i trwałych, ponadczasowych wartości
w zabieganym, współczesnym świecie.

Tworzę ikony w technice malowania temperą jajową
na drewnie, której tajniki są przekazywane od czasów Bizancjum z pokolenia na pokolenie.
Używam desek z drewna liściastego z wklejonym płótnem bawełnianym i 12-ma warstwami gruntu z kredy szampańskiej i kleju króliczego. Stosuję suche pigmenty rozcieńczane medium z żółtka jaja kurzego i białego wytrawnego wina.
Złocenia wykonuję płatkami 24-karatowego złota dukatowego lub tzw. szlakmetalem (sztuczne złoto). Całość zabezpieczam szelakiem lub werniksem.
Technika ta, jak i cały proces tworzenia ikony, wymaga sporo cierpliwości, precyzji, pokory i czasu.
Ikony tworzę w ciszy, z myślą nie tylko o ich temacie,
ale i o osobach, które się nimi zainteresują.

Wejście do galerii